خانه مسکونی عسگری نژاد
• محل : تهران . الهیه
• سال : 1357
• وضعیت کنونی : تخریب شده
• کاربری : مسکونی
کارفرما: مهندس عسگری نژاد
نوع زمین ها: شمالی
مساحت ساختمان: 1070متر مربع (در دو زمین مجاور)
مصالح: نمای سیمانی با جزییات سفالی و پنجره آلومینیومی
سازه: اسکلت فلزی و طاق ضربی
تعداد طبقات: 4 واحد مجزا در دو طبقه و یک زیرزمین برای استخر و تاسیسات و انبار (در دو قطعه مجاور)
اراضی الهیه از جنوب به باغ سفارت تركیه، از شرق به قیطریه، از غرب به امانیه و محمودیه و از شمال به مقصود بیك تجریش منتهی میشود. نام قدیم این اراضی خلازیر آذین بوده و جزء منطقه زرگنده بوده است. زمینهای خور آذین به عزت الدوله، همسر علی خان امین الدوله از رجال عصر ناصرالدین شاه، تعلق داشت و از زمانی كه میرزا جعفر حكیم الهی، آنجا را خرید و دست به آبادانیاش زد، به نام او به «الهیه» معروف شد. در این منطقه 3 باغ معروف واقع شده است: باغ شركت نفت، باغ سفارت آلمان وباغ سفارت تركیه. باغ شركت نفت متعلق به میرزا محمد امین دفتر، مستوفی خمسه بود. او در آنجا باغ پرورش كل احداث كرده بود كه پس از مرگش به همسرش فاطمه خانم دختر آصف الدوله، والی خراسان رسید. وی هم آنجا را به شركت نفت ایران و انگلیس فروخت. هم اكنون در این محله، اغلب اتباع خارجی و خانوادههای سفرای كشورهای خارجی سكونت دارند. این محله در منطقه 1 قرار گرفته است.
زمین محل استقرار ساختمان، شمالی است ولی ساختمان برخلاف معمول ساختمان های تهران که در قسمت شمالی زمین ساخته می شود به دلیل شیب جنوب به شمال زمین در قسمت جنوبی زمین ساخته شده و فضای باز در قسمت شمالی قرار گرفته است. شیب زمین در طرف شرق به غرب حدود 20/1 و در جهت جنوب به شمال در حدود 9 متر است. نهایتاً فاصله حداقل و حداکثر قطر زمین بیش از 10 متر است. این وضعیت استثنایی طراحی خاصی را برای زمین طلب کرده و باعث ایجاد اختلاف سطح در پلان ها و نهایتاً فضاهای متفاوتی شد. برتری موقعیت این زمین دید بسیار خوب به طرف شمال و از معایب آن صدای زیاد حرکت اتومبیل ها در طرف جنوب زمین است که برای فضاهای داخلی مزاحمت ایجاد می کند. در طراحی فضاها استفاده از شیب طبیعی زمین مورد نظر بوده و این امر در جهت شمال به جنوب و شرق به غرب با توجه خاصی در طراحی مورد نظر بوده است. استفاده از مصالح ساده و مناسب با جزئیات لازم به منظور حفظ بنا از عوامل طبیعی بادقت زیاد صورت گرفته است و این امر ساختمان را از تخریب عوامل طبیعی دور نگه داشته است.
ساختمانی دوقلو که مجموعا چهار واحد قابل سکونت است. این ساختمان در منطقه یک تهران ، در خیابان الهیه با نمای سیمانی ، پنجره های آلومینیومی و سقف شیروانی به همراه تزئینات کاشی و درب های چوبی بیانگر معماری مدرن آن دهه است .
در این ساختمان شاهد نمونه های متعددی از نوآوری هستیم به طور مثال استفاده از دامپا در سقف که پدیده ای نوین در اجرا می باشد و می توان گفت این ساختمان از اولین ساختمان های است که دامپا در آن استفاده شده، همچنین استفاده از چوب پنبه در کف واحد، نوآوری در استفاده از مصالح می باشد.
پلان ساختمان های دوقلو مورد نظر در عین سادگی دارای پیچیدگی های خاص خودش است به گونه ای که در ابتدا ورودی با چرخشی همراه است و این چرخش باعث محرمیت فضایی می گردد و در ادامه فضای عمومی و خصوصی را از یکدیگر تفکیک می کند. از جمله ابتکارات دیگری که در پلان به آن می شود اشاره کرد وجود یک نیم طبقه معلق در فضا است که از یک سو به دیوار و از دیگر سو ها بر روی ستون استوار است و حس معلق بودن در آن هویداست.
ایده منحصر به فردی که در طراحی فضای استخر بکار رفته باعث امکان استفاده از آن در تمامی فصول سال شده است و با باز کردن پنجره موجود دو فضای استخر و حیاط با یکدیگر ادغام شده و با توجه به منظر شهری بسیار مناسبی که دارد امکان استفاده همزمانو فراتر از یک فضای ورزشی را را محیا می کند.